- conticeo
- con-ticeo, cuī, ēre (con u. taceo) I) intr. das verstärkte taceo, schweigen, a) Präs.-Formen, Calp. ecl. 4, 98. Lact. 5, 2, 9. Hier. in Isai. 1, 1 u. 17, 64. Vgl Gloss. ›conticeo, σιωπῶ‹. – b) Perf.-Formen, s. conticesco. – II) tr. verschweigen, tantum nefas conticuit, Val. Flacc. 3, 302. – ⇒ Das ganze Passivum conticeor durch alle Tempora u. Modi bei Prisc. partit. XII vers. Aen. 2, 44 sqq. p. 469 K.
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch von Karl Ernst Georges. 2002.